Yazı

Yıllardır kendi yazı stilimi yazamamaktan şikayetçi idim. Büyük ve küçük harflerin yanında bazı sembolleri de yazı stilime eklemiş, kendi yazı stilimi ortaya çıkarmıştım.

Takdir edersiniz ki hem resmi yazışmalarda hem de öğretmenlik yaşamım boyunca kurallara uygun bir başka yazı stilim olmak zorunda idi. Çok da alışkın olmadığımdan ve de zoraki olduğundan bu yeni yazı stilimi beğenmiyordum.

Yeniden öğretmenliğe başladığım şu günlerde öğrenciler için çıkardığım özetlerde de yine bu zoraki yazı stilimi kullanmaya başladım. Fakat, öyle bir şey oldu ki...

Bana kargacık burgacık yazımı gören öğrenciler; 'Öğretmenim ne güzel yazınız varmış.'

deyince çok şaşırdım. Nasıl beğenebilirlerdi ki! Nedenini düşününce anladım ki, yazıları benden daha kötü olduğu için benim yazım onlara güzel geliyordu!

Buradan çıkacak ders bence şu olmalı:

İnsan aslında hep orta noktadadır. Yeteneklerini sizin kadar geliştirememiş insanlar olacağı gibi, sizi katlayan insanlar da mevcuttur. Dolayısıyla insan kendini ne hor görmeli, ne de yüksekte...

 Sevgi ve selam sizlere...

tuğba ünsal